Angkor

Angkor of Yasodharapura is een ruïnestad gelegen ten noorden van de plaats Siem Reap in Cambodja, in de provincie Siem Reap. Angkor was tussen de 9e en 14e eeuw de hoofdstad van het Khmer-rijk. Het centrale deel van de stad, Angkor Thom, bestaat uit een vrijwel vierkante ommuurde binnenstad met een slotgracht, maar enkele van de belangrijkste ruïnes, waaronder ook de bekende tempel Angkor Wat, liggen buiten deze ommuring.

Angkor was meer dan 5 eeuwen lang de hoofdstad van de Khmers, die een gebied beheersten dat naast het hedendaagse Cambodja delen van Vietnam, Laos en Thailand omvatte.

Etymologie

Angkor is een woord in het Khmer dat afgeleid is van het Sanskriet woord Nagara. De letterlijke betekenis is heilige stad. In het Thai komt dit woord voor als Nakhon en in het Cham als Nagar.

In het westen wordt de naam Angkor op verschillende manieren gebruikt onder andere om het oude Khmer-rijk alsook de hoofdstad van dit rijk aan te duiden. Deze aanduidingen zijn niet correct. Het Khmer-rijk had in verschillende periodes verschillende hoofdsteden zoals Angkor Thom. De naam Angkor Wat refereert aan een heilige tempelstad. Ook voor het Khmer-rijk werd de naam Angkor gebruikt om plaatsen aan te duiden zoals Angkor Borei.

Geschiedenis

Het Khmer-rijk verschilde van eerdere rijken, zoals het de in Chinese bronnen genoemde staten Funan en Chenla, in dat het een groter gebied verenigde onder centraal bestuur. De Khmers gebruikten het gebied ten noorden van het Tonlé Sapmeer als machtsbasis. De hoofdstad werd hier gebouwd vanwege de zeer vruchtbare landbouwgrond, voortkomend uit het feit dat dit gebied dat elk jaar tijdens de moesson overstroomt, waarbij nieuw vruchtbaar slib afgezet wordt. Tegenwoordig is er behalve ruïnes van tempels vrijwel niets over van de stad, omdat de huizen in hout opgetrokken werden.

De locatie van Yasodharapura werd in 889 betrokken door de in dat jaar aan de macht gekomen koning Yasovarman I. De stad is naar hem genoemd. Voor deze tijd lag de hoofdstad van de Khmers eerst bij het tegenwoordige dorp Roluos (destijds Hariharalaya genoemd), ongeveer 15 km ten oosten van Angkor Thom. Tussen 924 en 944 verplaatste de hoofdstad zich vanwege dynastieke perikelen gedurende korte tijd naar Koh Ker, op veel grotere afstand.

De koningen van de Khmers uiten hun almacht door het bouwen van enorme tempels, gewijd aan hindoeïstische goden. Elke koning had een god waarmee hij zich persoonlijk verbond. Meestal was dit Shiva, maar sommige koningen namen Vishnu of Harihara, een versmelting van Shiva en Vishnu. De 9e-eeuwse tempels in Hariharalaya dienden als blauwdruk voor latere bouwwerken in onder andere Angkor Thom. De bouwactiviteiten van elke monarch doorliepen vier vaste fases: eerst werden publieke irrigatiewerken ondernomen, zoals het aanleggen van waterbassins voor de bevolking; daarna werden tempels voor de ouders en grootouders van de monarch gebouwd; en ten slotte werd een persoonlijk tempel in de vorm van een berg opgericht, gewijd aan de persoonlijke god van de monarch.

De late 11e eeuw was een periode van politieke instabiliteit, waaraan een einde kwam met de troonsbestijging van Suryavarman II, de bouwer van Angkor Wat. Bijzonder was dat Yasodharapura tot dan toe geen verdedigingswerken kende, zo zelfverzekerd waren de Khmers blijkbaar van hun militaire onaantastbaarheid. Deze verzekerdheid bleek ongegrond toen de Champa in 1177 bij verrassing de stad over water aanvielen en innamen. De bezetters werden in het opvolgende jaar verjaagd door een nieuwe koning, Jayavarman VII. Deze verschilde van zijn voorgangers in het feit dat hij boeddhist was. Jayavarman voltooide het meest omvangrijke bouwprogramma ooit, tijdens een regering van slechts een paar decennia. Onder zijn bouwwerken zijn de ommuring van Ankor Thom en de Bayon.

Na een aantal veroveringen en plunderingen door het koninkrijk Ayutthaya (in hedendaags Thailand) besloten de Cambodjaanse koningen in de 15e eeuw het gebied te ontruimen en de bevolking te verhuizen naar het gebied rondom het huidige Phnom Penh. Angkor raakte ontvolkt, hoewel in Angkor Wat altijd een zeker aantal monniken aanwezig bleef, tot de Franse "ontdekking" van de stad in de 19e eeuw. Aangezien het gehele gebied rondom Angkor ontvolkt raakte, heroverde de natuur zowel stad als landbouwgebouw.

Pas rond 1900 stuitte een Franse expeditie (Cambodja was toen een onderdeel van de Unie van Indochina) op het gigantische complex. Daarmee keerde Angkor terug in het bewustzijn van de rest van de wereld. Vanaf die tijd (met uitzondering van de tijd dat de Rode Khmer aan de macht was) is men bezig met restauratie van het complex. Het trekt nu 1.000.000 bezoekers per jaar en staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.